مرالژیا پارستتیکا – شناخت علل وعلائم به همراه بهترین راه درمان

 چگونه می توان از مرالژیا پارستتیکا جلوگیری کرد ؟

ممکن است با انجام دادن یکسری کارها از مرالژیا پارستتیکا جلوگیری کرد ویا حتی آن را درمان کرد .برخی از کارها در زیر ذکر شده :

• پرهیز از پوشیدن لباس‌های تنگ : لباس‌های تنگ می‌توانند به اعصاب فشار وارد کرده و باعث مرالژی پارستتیک شوند. اگر  جز افرادی هستید که مستعد ابتلا به این بیماری هستند از پوشیدن این نوع لباس ها خودداری کنید.
• حفظ وزن سالم: داشتن وزن اضافه نیز می تواند باعث مرالژی پارستتیک شود. بنابراین با کم کردن وزن ممکن است  می توان به پیشگیری یا درمان این بیماری کمک کرد.
• کشش و تقویت عضلات: کشش و تقویت عضلات اطراف لگن می تواند به کاهش فشار از روی اعصاب و جلوگیری از مرالژی پارستتیکا کمک کند.
• استفاده از یخ: قرار دادن یخ روی ناحیه می تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند.
• مصرف داروهای بدون نسخه : مسکن هایی مانند ایبوپروفن یا استامینوفن برای کاهش درد و التهاب

این اقدامات پیشگیرانه امکان دارد کارساز نباشند، اما ارزش امتحان کردن را دارند. اگربعد از این اقدامات هنوز علائم را دارید ، لازم است به پزشک مراجعه کنید. اصولا اعتقاد بر این است که برای درمان یا پیشگیری از مرالژی پارستتیک  بهترین کمک کننده فیزیوتراپی است.بنابراین، بهتر این است که اگر علائم مرالژی پارستتیک را تجربه می کنید، فیزیوتراپی را امتحان کنید. چراکه با اینکار می توانید  علائم را کاهش داده و از عود کردن بیماری جلوگیری کنید.

مرالژی پارستتیکا چگونه تشخیص داده می شود؟

اغلب اوقات پزشکان می توانند این وضعیت را با معاینه فیزیکی ، پرسیدن علائم، سابقه پزشکی  و شیوه زندگی فرد  تشخیص دهند.

از آنجایی که یکسری موقعیت ها و شرایط ها می تواند مسبب مرالژی پارستتیک شوند، سوالات زیادی را برای تعیین علت احتمالی علائم از فرد می پرسند.پزشک یک معاینه فیزیکی کامل، از جمله  تست فشرده سازی لگن، تست های لمسی سبک و رفلکس انجام خواهد داد.

درطول انجام این آزمایش ها اگر نتوانند علت مرالژی پارستتیکا را تعیین کند، احتمالاً آزمایش‌های پزشکی خاصی را تجویز می کنند.اگر پزشک نتواند علت مرالژیا پارستتیکا را بر اساس سابقه پزشکی و شیوه زندگی فرد تعیین کند، ممکن است آزمایش خون را برای بررسی موارد زیر تجویز کند:

• سطح هورمون تیروئید برای علائم کم کاری تیروئید.
• سطوح ویتامین B برای علائم کمبود ویتامین B12 یا کمبود فولات ، که می تواند بر عملکرد اعصاب تأثیر بگذارد.
• سطوح سرب برای علائم مسمومیت با سرب.
• سطح گلوکز خون برای علائم دیابت
• آزمایش هموگلوبین یا آزمایش هماتوکریت برای جستجوی شواهد کم خونی .

آنها ممکن است برای رد کردن سایر بیماریها  مانند تومورهای استخوان، عکسبرداری با اشعه ایکس از لگن و ران فرد را توصیه کنند. سایر آزمایش‌های تصویربرداری، مانند سی‌تی‌اسکن یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) می‌توانند سایر مشکلات ستون فقرات یا عصبی مانند فتق دیسک را بررسی کنند.

مدیریت ودرمان

برای بهبودی این وضعیت باید علت زمینه ای را که مبتلا به این بیماری شده اید را درمان کنید.در اکثر اوقات با درمان محافظه کارانه مانند کاهش وزن، پوشیدن لباس های گشاد یا اجتناب از برخی موارد محدود کننده مانند کمربند ، بهبودی  حاصل می شود .

اما بسیاری از افراد با استفاده از روش های غیر جراحی درمان می شوند :

• تسکین علائم اما به صورت موقت  :  گذاشتن کمپرس یخ  روی موضع ممکن است تحریکات و علائم عصبی کاهش دهد.  داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و داروهای موضعی مانند کپسایسین و لیدوکائین نیز می توانند به کاهش این علائم کمک کند.
• فرسایش عصب با فرکانس رادیویی : در اینجا از امواج رادیویی استفاده می کنند که ناحیه کوچکی از بافت عصبی را گرم می کنند.گرما باعث می شود که عصب آن ناحیه رار  بین برود و مانع از ارسال سیگنال های درد به مغز فرد شود.
• داروها : داروهایی مانند گاباپنتین ، پره گابالین ، دولوکستین ، فنی توئین یا کاربامازپین ممکن است به درمان درد نوروپاتیک کمک کنند.
• بلوک های عصبی : تزریق یک بی حس کننده موضعی در نزدیکی عصب یا گروهی از اعصاب مورد نظر برای کاهش درد
• فیزیوتراپی  : یک فیزیوتراپیست با توجه به علت ایجاد این وضعیت ، می تواند یک برنامه درمانی برای درمان  هر فرد طراحی کند. زمانی که بیماری به دلیل اختلال در لگن ایجاد شده باشد ، فیزیوتراپ به  درمان آن نواحی می پردازد. هدف آنها کاهش یا از بین بردن فشار روی عصب است. فیزیوتراپی، موثرترین راه درمان برای این بیماری است.

روش جراحی :

به ندرت از  جراحی برای کاهش فشار روی عصب پوستی فمورال جانبی انجام  می شود. پزشکان وفیزیوتراپیست ها معمولاً فقط در زمانی که افراد تمامی درمان ها را امتحان کرده باشد اما هنوز علائم را ارد، جراحی را توصیه می کنند.

نقش فیزیوتراپی برای  درمان  مرالژیا پارستتیکا  چیست ؟

بسیاری از افراد یکه مبتلا به مرالژیا پارستتیکا هستند به این نتیجه رسیده اند که فیزیوتراپی برای کاهش و مدیریت علائم آنها بسیار مفید بوده  است. فیزیوتراپ با انجام حرکات کششی و تقویت عضلات می توان به کاهش فشار روی عصب ، بهبود گردش خون ، بهبودی دامنه حرکت و انعطاف‌پذیری در اطراف ناحیه آسیب دیده کمک کند. بسیاری از مردم متوجه می شوند که  با انجام جلسات منظم فیزیوتراپی می توانند علائم خود را مدیریت  و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.

مطالعات مختلفی وجود دارد که از فیزیوتراپی برای درمان مرالژی پارستتیکا حمایت می کند. مطالعه ای که در سال 2010 منتشر شد نشان میداد که فیزیوتراپی یک درمان موثر برای مرالژیا پارستتیکا بوده است به گونه ای که هم علائم را کاهش داده و هم کیفیت زندگی را بهبود می بخشد. مطالعه دیگری که در سال 2016 منتشر شد نشان داد که فیزیوتراپی در افراد مبتلا به مرالژیا پارستتیکا می تواند دامنه حرکتی را بهبود  و درد را کاهش دهد.

تکنیک های مورد استفاده در فیزیوتراپی

چندین نوع تکنیک وجود دارد که می توان در فیزیوتراپی برای مرالژیا پارستتیکا استفاده کرد. برخی از این تکنیک ها عبارتند از:

تخلیه لنفاوی دستی : یک نوع ماساژ که برای کمک به تحریک سیستم لنفاوی و کاهش التهاب استفاده می شود. این ماساژ می تواند علائم مرتبط با مرالژی پارستتیکا کاهش دهد. به عنوان مثال، این تکنیک برای بهبود گردش خون و کاهش تورم عمل می کند.

سونوگرافی : از امواج صوتی برای کمک به کاهش التهاب و بهبود جریان خون استفاده می کند. همچنین در این تکنیک با تحریک بدن و ترشح اندورفین ، که مسکن‌های طبیعی بدن هستند، به تسکین درد کمک می‌کند.

تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS) : یک نوع  تحریک الکتریکی است که اغلب برای درمان مرالژی پارستتیک استفاده می شود. در طول درمان TENS، الکترودهای کوچک روی پوست در نزدیکی ناحیه درد قرار می گیرند. سپس یک جریان الکتریکی خفیف از الکترودها عبور می کند که تصور می شود به جلوگیری از رسیدن سیگنال های درد به مغز کمک می کند.