بیماری پارکینسون چگونه درمان می شود و آیا درمانی دارد؟

در حال حاضر، بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، اما راه های متعددی برای مدیریت علائم آن وجود دارد. بسته به علائم خاص هر فرد ، درمان‌ها نیز می‌توانند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشند. داروها راه اصلی برای درمان این بیماری هستند.

داروها

درمان های دارویی برای بیماری پارکینسون به دو دسته تقسیم می شوند:

 درمان  مستقیم -داروهایی که بیماری پارکینسون را درمان می کنند این کار را به روش های مختلفی انجام می دهند. به همین دلیل، داروهایی که یک یا چند مورد از موارد زیر را انجام می دهند به احتمال زیاد:

• اضافه کردن دوپامین — داروهایی مانند لوودوپا می توانند دوپامین موجود در مغز را  شما افزایش دهند. این دارو تقریباً همیشه مؤثر است . استفاده طولانی مدت از لوودوپا در نهایت منجر به عوارض جانبی می شود که باعث کاهش اثربخشی آن می شود.
• شبیه سازی دوپامین — آگونیست های دوپامین داروهایی هستند که اثری شبیه دوپامین دارند. دوپامین یک انتقال‌دهنده عصبی است که باعث می‌شود سلول‌ها وقتی مولکول دوپامین روی آن‌ها می‌چسبند، به روش خاصی عمل کنند. آگونیست‌های دوپامین می‌توانند چسبیده شوند و باعث شوند سلول‌ها به همان شیوه رفتار کنند. این موارد در بیماران جوان تر برای به تاخیر انداختن شروع لوودوپا استفاده  می شود .
• مسدود کننده های متابولیسم دوپامین — بدن شما  یکسری فرآیندهای طبیعی دارد که می تواند انتقال دهنده های عصبی مانند دوپامین را بشکند. داروهایی که بدن شما را از تجزیه دوپامین باز می دارند، اجازه می دهند دوپامین بیشتری در دسترس مغز شما قرار بگیرند. آنها به خصوص در مراحل اولیه بیماری پارکینسون مفید هستند و همچنین می توانند در صورت ترکیب با لوودوپا در مراحل بعدی بیماری پارکینسون هم کمک کننده باشند.
• مهارکننده های متابولیسم لوودوپا — این داروها  به ماندگاری اثر لوودوپا در بدن کمک می‌کنند. این داروها نیاز مبرم به استفاده دقیق دارند زیرا می توانند اثرات سمی داشته و به کبد شما آسیب برسانند. آنها اغلب برای کمک استفاده می شوند در زمانی که لوودوپا اثر بخشی کمتری پیدا کرده است.
• مسدود کننده های آدنوزین — داروهایی که نحوه استفاده سلول‌های خاص از آدنوزین (مولکولی که در اشکال مختلف در بدن شما استفاده می‌شود) را مسدود می‌کنند، می‌توانند در کنار لوودوپا اثر حمایتی داشته باشند.

 درمان های علائم – فقط اثرات خاصی از بیماری را درمان می کند.چندین دارو  وجود دارد که علائم خاص بیماری پارکینسون را درمان می کنند. علائم درمان شده اغلب شامل موارد زیر است:

• اختلال نعوظ و جنسی.
• خستگی یا خواب آلودگی.         یبوست                                                  مشکلات خواب
• افسردگی. زوال عقل                                                اضطراب
• توهم و سایر علائم روان پریشی. تحریک عمیق مغز

درمان های تجربی

محققان در حال بررسی درمان های احتمالی دیگری هستند که می تواند به بیماری پارکینسون کمک کند. در حالی که اینها به طور گسترده در دسترس نیستند، اما به افراد مبتلا به این بیماری امید می دهند. برخی از رویکردهای درمانی تجربی عبارتند از:

• پیوند سلول های بنیادی . اینها نورون‌های جدید مصرف‌کننده دوپامین را به مغز شما اضافه می‌کنند تا نورون‌های آسیب‌دیده را کنترل کنند.
• درمان های ترمیم کننده نورون این درمان ها سعی می کنند نورون های آسیب دیده را ترمیم کنند و نورون های جدید را تشویق کنند.
• ژن درمانی و درمان های هدفمند ژنی . این درمان‌ها جهش‌های خاصی را هدف قرار می‌دهند که باعث بیماری پارکینسون می‌شوند. برخی نیز اثربخشی لوودوپا یا سایر درمان ها را افزایش می دهند

فیزیوتراپی برای پارکینسون

یک فیزیوتراپیست می تواند برای تسکین سفتی عضلات و درد مفاصل از طریق دستکاری و ورزش به شما کمک کند. هدف فیزیوتراپیست آسان‌تر کردن حرکت و بهبود راه رفتن و تعادل شماست. آنها همچنین سعی می کنند سطح تناسب اندام و توانایی شما را برای مدیریت امور روزانه  بهبود بخشند.

کار درمانی

یک کاردرمانگر زمینه های دشوار زندگی روزمره شما را شناسایی کرده – مانند لباس پوشیدن یا رفتن به مغازه – و به شما کمک می کنند تا راه حل های عملی پیدا کنید  تا بتوانید آنها را به نحوی انجام دهید. این به شما کمک می کند تا زمانی که ممکن است استقلال خود را حفظ کنید.

گفتار و زبان درمانی

بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مشکلات بلع (دیسفاژی) و مشکلات گفتاری دارند. یک متخصص گفتار و زبان اغلب می تواند با آموزش تمرینات گفتاری و بلع یا با ارائه فناوری کمکی به شما در بهبود این مشکلات کمک کند.

رژیم غذایی بیماران پارکینسون

برای برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، ایجاد تغییرات در رژیم غذایی می تواند به بهبود برخی علائم کمک کند. رژیم غذایی بیماران پارکینسون می تواند شامل موارد زیر باشد:

• افزایش مقدار فیبر در رژیم غذایی و اطمینان از مصرف مایعات کافی برای کاهش یبوست
• افزایش میزان نمک در رژیم غذایی و خوردن وعده های غذایی کوچک و مکرر برای جلوگیری از مشکلات ناشی از فشار خون پایین، مانند سرگیجه هنگام بلند شدن سریع
• برای جلوگیری از کاهش وزن ناخواسته در رژیم غذایی خود تغییراتی ایجاد کنید 

جراحی

در سال‌های گذشته، جراحی گزینه‌ای بود برای آسیب رساندن عمدی و زخمی شدن بخشی از مغز که به دلیل بیماری پارکینسون دچار اختلال شده بود. امروزه، همین اثر با استفاده از تحریک عمقی مغز امکان پذیر است، که از یک دستگاه کاشته شده برای رساندن جریان الکتریکی ملایم به همان مناطق استفاده می کند.

مزیت اصلی این است که تحریک عمقی مغز برگشت پذیر است، در حالی که آسیب عمدی زخم قابل برگشت نیست. این رویکرد درمانی تقریباً همیشه یک گزینه در مراحل بعدی بیماری پارکینسون است، زمانی که لوودوپا اثر دارویی خود را از دست داده ، و افراد دچار لرزش  شدید شده اند .