در سکته های ایسکمیک، اولویت اصلی بازگرداندن گردش خون به نواحی آسیب دیده مغز است.  که اگر سریعا رسیدگی شود ، گاهی اوقات می تواند از آسیب  های دائمی جلوگیری کند یا حداقل شدت سکته را محدود کند.

داروها

اگر در عرض ۳ ساعت پس از اولین علائم سکته مغزی ایسکمیک به بیمارستان منتقل شوید ، ممکن است نوعی دارویی به نام ترومبولیتیک (داروی “لخته شکن”) برای شکستن لخته های خون دریافت کنید. فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (TPA) یک ترومبولیتیک است.

داروی  TPAشانس بهبودی پس از سکته را افزایش می دهد. مطالعات نشان داده است که بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک که TPA دریافت می کنند، نسبت به بیمارانی که دارو دریافت نمی کنند، احتمال بهبودی کامل یا ناتوانی کمتری دارند .بیماران تحت درمان با داروی TPA نیز کمتر به مراقبت طولانی مدت در خانه سالمندان نیاز دارند ^. پزشکان همچنین ممکن است سکته مغزی ایسکمیک را با داروهای دیگر مانند رقیق‌کننده‌های خون لخته درمان کنند.

اقدامات پزشکی

در ممکن است به روشی برای باز کردن عروق مسدود شده و بازگرداندن جریان خون به مغز نیاز داشته باشید. این کار را می توان به چند روش انجام داد.

ترومبکتومی لخته را از رگ خونی خارج می کند. جراح یک لوله بلند و قابل انعطاف به نام کاتتر را در قسمت فوقانی ران شما قرار می دهد و آن را به شریان مسدود شده در گردن یا مغز شما می کشد. آنها از آنژیوپلاستی و استنت گذاری یا دستگاهی به نام استنت رتریور برای باز کردن شریان مسدود شده استفاده می کنند.

• در روش های آنژیوپلاستی و استنت گذاری از یک لوله نازک برای وارد کردن یک بالون یا لوله توری کوچک در شریان استفاده می شود. منفجر کردن آرام بالون یا باز کردن لوله توری، فضایی را برای جریان خون راحت‌تر به مغز باز می‌کند.
• استنت رتریور یک شبکه سیمی در داخل کاتتر است که لخته را به دام می اندازد. سپس استنت رتریور و لخته خون از طریق لوله بیرون کشیده می شوند.

اگر بیماری شریان کاروتید باعث سکته مغزی شما شده باشد، پزشک ممکن است اندارترکتومی کاروتید را پیشنهاد کند، جراحی برای برداشتن پلاک از شریان کاروتید در گردن.

درمان سکته مغزی هموراژیک

در درمان سکته های هموراژیک، به محل و شدت خونریزی بستگی دارد. برای توقف خونریزی ناشی از سکته هموراژیک و نجات بافت مغز ممکن است به داروها، جراحی یا اقدامات دیگری نیاز باشد.این اقدامات شامل :

داروها

این روش با استفاده از توانایی لخته شدن  خون در بدن توسط  فرآیندی به نام هموستاز برای توقف خونریزی و ترمیم صدمات متکی است.  ما باحمایت از هموستاز  که شامل تزریق داروها یا فاکتورهای خونی است لخته شدن خون را آسان تر می کنیم. به عنوان مثال می توان به درمان با ویتامین K، تزریق پروترومبین یا فاکتورهای انعقادی و غیره اشاره کرد. این درمان می تواند به کنترل خونریزی کمک کند (به ویژه برای افرادی که از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنند).

اقدامات پزشکی

چندین روش وجود دارد که ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

• بریده شدن آنوریسم، آنوریسم را از رگ های خونی مغز مسدود می کند. این جراحی به توقف خونریزی از آنوریسم کمک می کند. همچنین می تواند به جلوگیری از ترکیدن مجدد آنوریسم کمک کند. در طول عمل، جراح یک گیره کوچک در پایه آنوریسم قرار می دهد.
• انتقال خون جایگزین خون از دست رفته در اثر جراحی یا جراحت می شود. انتقال خون یک روش پزشکی رایج و ایمن است که در آن خون اهداکننده سالم از طریق یک خط داخل وریدی (IV) که در یکی از رگ‌های خونی شما قرار داده می‌شود، به شما داده می‌شود.
• آمبولیزاسیون کویل جریان خون را به آنوریسم مسدود می کند یا آن را مسدود می کند. جراح یک لوله انعطاف پذیر به نام کاتتر را در شریان فوقانی ران قرار می دهد. آنها لوله را به آنوریسم مغز شما می کشند. جراح یک سیم پیچ کوچک را از طریق لوله و داخل آنوریسم فشار می دهد. سیم پیچ باعث تشکیل لخته خون می شود که جریان خون را از طریق آنوریسم مسدود می کند و از ترکیدن مجدد آن جلوگیری می کند.
• تخلیه مایع اضافی که پس از سکته مغزی در مغز انباشته شده و مغز را به جمجمه فشار داده و باعث آسیب می شود، درمان دیگری است. تخلیه مایع می تواند آن فشار را کاهش دهد.
• در صورت وجود تورم زیاد، ممکن است جراحی برای برداشتن موقت بخشی از جمجمه انجام شود . این به مغز اجازه می دهد تا بدون فشار آوردن به مغز متورم شود.
• ممکن است از جراحی یا پرتو برای حذف یا کوچک کردن ناهنجاری شریانی وریدی (AVM) استفاده شود. AVM مجموعه ای از شریان ها و سیاهرگ ها است که می توانند در مغز باز شوند.
• ممکن است از جراحی برای برداشتن خون تجمع یافته نیز استفاده شود. به طور معمول، ارائه دهنده شما تنها در صورتی از جراحی استفاده می کند که  علائم بدتر شدن را داشته باشید.